پژوهشی درباره تخته قاپوی ایلات و عشایر فارس در عصر پهلوی اول و پیامدهای مالیاتی آن با اتکا به اسناد تاریخی

هدف: دورة پهلوی اول، از نقاط عطف تاریخ معاصر‌ایران محسوب می‌شود. رضاخان سردارسپه، که با کودتای سوم اسفند 1299زمینة صعود خود را به مراحل بالای قدرت فراهم نمود، در 1304 و با تشکیل مجلس مؤسسان، به تخت سلطنت جلوس کرد. وی با تثبیت قدرت مرکزی و جلوس بر تخت سلطنت در صدد برآمد شورش‌های عشایری در سطح کشور را نیز به انحاء مختلف سرکوب نماید. ازجمله سیاست‌هایی که رضاشاه برای سرکوب ‌ایلات و عشایر به کار برد، خلع سلاح، تخته‌قاپو، و متحد‌الشکل کردن لباس آنها بود. هدف ‌این پژوهش، بررسی پیامدهای یکی از سیاست‌های عشایری پهلوی اول( تخته‌قاپو) در‌ایالت فارس و در بعد اقتصادی و مالیاتی می‌باشد.  روش/رویکرد پژوهش:‌این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه‌ای و اسناد و مدارک آرشیوی تألیف شده است. یافته‌ها و نتایج:  اجرای سیاست تخته‌قاپو(اسکان)‌ ایلات و عشایر فارس به‌دلیل عدم آشنایی با روحیات کوچ‌نشینان موفقیت‌آمیز نبود. باوجود الغای مالیات‌ ایلی اغنام و احشام توسط مجلس شورای ملی از خانواده‌های تخته‌قاپو شده،  مأموران وصول مالیات همچنان ‌این مالیات را از مردم مطالبه می‌نمودند. سرانجام، درنتیجة فشار دولت و حکومت نظامی ‌در وصول مالیات و اسکان آنان، نارضایتی عمیقی در میان عشایر نمودار شد و زمینه‌های یک شورش عشایری عمومی ‌را ‌ایجاد نمود.